1 بفرمان «عباس ثانی » شهی که باشد درش، قبله گاه سپهر

2 ز لشکر کشان در رکابش، یکی شهنشاه انجم سپاه سپهر

3 ز توفیق حق خیمه یی شد تمام که شد ثانی بارگاه سپهر

4 دو چشم است حیران نظاره اش دو آیینه مهر و ماه سپهر

5 به پیش شکوهش، ز خجلت شده است بلندی نهان در پناه سپهر

6 شکوهش نمی آورد، سر فرو بهمدوشی بارگاه سپهر

7 نه مهر است کز دیدن رفعتش فتد هرشب از سرکلاه سپهر

8 خرد گفت از بهر تاریخ آن بگو:«ثانی بارگاه سپهر»!