فتیله‌ای به دل بیخبر ز از بیدل دهلوی غزل 1724

1 فتیله‌ای به دل بیخبر ز داغ افروز علاج خانهٔ تاربک‌ کن چراغ افروز

2 ز باده برق عتاب آب دادنت ستم است که‌ گفت چهره برافروز و بی‌دماغ افروز؟

3 پری‌رخان به هزار انجمن قدح زده‌اند تو این چراغ طرب یک دو گل به باغ افروز

4 دلیل منزل تحقیق ترک واسطه است به سوز جاده و شمع ره سراغ افروز

5 امید شعلهٔ آواز بلبلان تا چند به دود یاس دمی آشیان زاغ افروز

6 به غیر آبلهٔ پا دلیل راحت نیست به این چراغ تو هم‌گوشهٔ فراغ افروز

7 اگر فتیلهٔ موج می‌ات به تاب رسد هزار انجمن از برق یک ایاغ افروز

8 دمی ‌که صفحه به ذوق فنا زدی آتش ره طلب به‌ گهرهای شبچراغ افروز

9 فروغ بزم وفا مغتنم شمر بیدل چراغ اگر نفروزد کسی تو داغ افروز