1 یک آه گرم صیقل زنگار عالمست موقوف لب گشادن ما کار عالمست

2 مشاطه فراق تو بر چهره ام نوشت خونابه ای که گونه رخسار عالمست

3 خودرایی خیال تو از دیده ام رماند آن معنیی که قبله گفتار عالمست

4 بر من شب فراق شد از جرم ناکسی صبحی که طالع از در و دیوار عالمست

5 صیاد، بی کرشمه تو دانه نفکند در دام هر نگه که به پرگار عالمست

6 این عیب و عار عشق و هنر را کجا برم کانم نمی خرد که خریدار عالمست

7 حور و کنار کوثر و رضوان و صحن خلد ما و جمال یار گلزار عالمست

8 تا یک دلت پسند کند قرب او مجوی سرمایه قبول در انکار عالمست

9 گر پیر سالکی خبر از طفل راه پرس شرم از طلب مدار که زنار عالمست

10 قانون شکوه چند «نظیری » نوا کنی؟ این نغمه تو باعث آزار عالمست