یک دم که ز دردسر پریشانی از نظیری نیشابوری رباعی 19

1 چنان ز خانه برون رفتنم به دل ننگ است که آستانه بیابان و گام فرسنگ است

2 به جان در تن مفلوج گشته می مانم که در برآمدنم رنج و ماندنم ننگ است

1 کسی به ملک حدوث از قدم نمی‌افتد که بر گذرگه شادی و غم نمی‌افتد

2 به روشنایی دل رو که رفتگان رستند گذار زنده‌دلان بر عدم نمی‌افتد

1 عشق عصیانست اگر مستور نیست کشته جرم زبان مغفور نیست

2 عشق در صنعت تصرف می کند در میان فرهاد جز مزدور نیست