ای زده بر فلک سراپرده از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 166

1 ای زده بر فلک سراپرده رخت بر تخت عیسی آورده

2 ای که از رشک نردبان فلک با خود از خاک بر فلک برده

3 گر کسان گرسنه گرد تو در همه با گوشت مرغ خو کرده

4 پس اگر بر پریده او سوی تو نپریده ازو بیازرده

5 نیک زشتست با چو تو عمری ظلم را پر و بال گسترده

6 داده همنام خود به ده مطلب یاری از هندوان نو برده

7 کی تواند سپیدچرده شده آنکه کرد ایزدش سیه‌چرده

8 ای درون هزار پرده شده لن ترانی نبشته بر پرده

9 گر که مستوجبست حد ترا این سنایی شراب ناخورده

10 هم وبالی نباشدت گر ازو در گذاری گناه ناکرده

11 بدهی این گدای گرسنه را بدل نان برنج پرورده