ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2331

1 ای دلبر بی‌صورت صورتگر ساده وی ساغر پرفتنه به عشاق بداده

2 از گفتن اسرار دهان را تو ببسته و آن در که نمی‌گویم در سینه گشاده

3 تا پرده برانداخت جمال تو نهانی دل در سر ساقی شد و سر در سر باده

4 صبحی که همی‌راند خیال تو سواره جان‌های مقدس عدد ریگ پیاده

5 و آن‌ها که به تسبیح بر افلاک بنامند تسبیح گسستند و گرو کرده سجاده

6 جان طاقت رخسار تو بی‌پرده ندارد وز هر چه بگوییم جمال تو زیاده

7 چون اشتر مست است مرا جان ز پی تو بر گردن اشتر تن من بسته قلاده

8 شمس الحق تبریز دلم حامله توست کی بینم فرزند بر اقبال تو زاده