1 علمی که تو آموزی مشتاق نگاهی نیست واماندهٔ راهی هست آوارهٔ راهی نیست

2 آدم که ضمیر او نقش دو جهان ریزد با لذت آهی هست بی لذت آهی نیست

3 هر چند که عشق او آوارهٔ راهی کرد داغی که جگر سوزد در سینهٔ ماهی نیست

4 من چشم نه بردارم از روی نگارینش آن مست تغافل را توفیق نگاهی نیست

5 اقبال قبا پوشد در کار جهان کوشد دریاب که درویشی با دلق و کلاهی نیست