عالمی از روی او دارد گلستان از طغرل احراری غزل 221

1 عالمی از روی او دارد گلستان در بغل بر رخش نظاره را باشد چراغان در بغل

2 از سواد جعد زلفش هر زمان بر لوح دل نسخه آشفته‌ای دارم پریشان در بغل

3 توشه لخت جگر کافی بود عشاق را می‌روم در راه عشقش بی‌لب نان در بغل

4 کوهکن‌وَش کوه دل کن لفظ شیرین بایدت شاهد معنی نآید با تو آسان در بغل!

5 اعتبارات جهان از جوش تمکین دل است موج گوهر را بود دائم گریبان در بغل

6 صاف‌طبعان محو اظهارند در عرض ادب جوهر از آیینه دارد چشم حیران در بغل

7 آنقدر دوش از غمش از دیده باریدم گهر طفل اشکم می‌رود امروز طوفان در بغل

8 همچو بلبل روز و شب با ناله دارم الفتی کز فراق او مرا باشد نیستان در بغل

9 پهلوی عشاق باشد گرم در بازار غم زاهد از افسردگی دارد زمستان در بغل

10 هر زمان طغرل کنون زاندیشه حاصل کرده‌ام از خیال باد زلفش صد شبستان در بغل