ای حدیثت شکر ناب از بابافغانی شیرازی غزل 535

1 ای حدیثت شکر ناب چه شیرین سخنی که بشیرینی گفتار شکر می شکنی

2 می توان دید زلطف بدنت جوهر جان جان من باد فدای تو چه نازک بدنی

3 چاک زد پیرهن از رشک قبای تو چو گل هر سهی قد که علم بود بگلپیرهنی

4 جان من یکنفس از ذکر لبت غافل نیست هم تویی واقف اینحال که در جان منی

5 می شوی یار رقیبان جفا کار مدام فتنه در انجمن اهل وفا می فگنی

6 می کشد غصه ی هجرم چه دهی مژده ی وصل این بشارت بکسی ده که بود زیستنی

7 آه جانسوز، فغانی ز دل گرم مکش دم نگهدار که بر جان خود آتش نزنی