ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2994

1 ای نای خوش نوای که دلدار و دلخوشی دم می‌دهی تو گرم و دم سرد می‌کشی

2 خالی است اندرون تو از بند لاجرم خالی کننده دل و جان مشوشی

3 نقشی کنی به صورت معشوق هر کسی هر چند امیی تو به معنی منقشی

4 ای صورت حقایق کل در چه پرده‌ای سر برزن از میانه نی چون شکروشی

5 نه چشم گشته‌ای تو و ده گوش گشته جان دردم به شش جهت که تو دمساز هر ششی

6 ای نای سربریده بگو سر بی‌زبان خوش می‌چشان ز حلق از آن دم که می‌چشی

7 آتش فتاد در نی و عالم گرفت دود زیرا ندای عشق ز نی هست آتشی

8 بنواز سر لیلی و مجنون ز عشق خویش دل را چه لذتی تو و جان را چه مفرشی

9 بویی است در دم تو ز تبریز لاجرم بس دل که می‌ربایی از حسن و از کشی