1 ای لعل دلپذیر تو سرمایه حیات ای روی بی نظیر تو خورشید کائنات

2 رفتی ز پیش دیده و مردم ز هجر تو آری فراق روح بود موجب ممات

3 چندان گرفت آتش عشقت دلم که شد با دل بلای عشق تو بس خوشتر از نجات

4 از عشق تست درد خوش آینده چون دوا وز دست تست زهر گوارنده چون نبات

5 در آرزوی دیدن رویت همی شود هر دم ز چشمه های دو چشمم روان فرات

6 چشم مودت از تو ندارم از آنکه تو چون دهر بیوفائی و چون عمر بی ثبات

7 بوی وفا رسد بمشام وصال من گر بگذری بتربت من از پس وفات

8 تا چند از فراق تو سوزد دل حسین ای سرو ماه پیکر و حور ملک صفات