سد حیف از محبت بیش از قیاس از وحشی بافقی غزل 22

1 سد حیف از محبت بیش از قیاس ما با بیوفای حق وفا ناشناس ما

2 بودی به راه سیل بسی به که راه او طرح بنای عشق محبت اساس ما

3 عیبش کنند ناگه و باشد به جای خویش گو دور دار اطلس خویش از پلاس ما

4 ما را به دست رشک مده خود بکش به جور اینست از مروت تو التماس ما

5 کفران نعمتش سبب قطع وصل شد زینش بتر سزاست دل ناسپاس ما

6 ترسم که نایدش به نظر بند پاره نیز دارد اگر نگاه تو زینگونه پاس ما

7 وحشی ازین عزا بدرآییم ، تا به کی باشد کهن پلاس مصیبت لباس ما