همسایه که میل طبع بینی از سعدی شیرازی رباعی 90

1 مطرب مجلس بساز زمزمهٔ عود خادم ایوان بسوز مجمرهٔ عود

2 قرعهٔ همت برآمد آیت رحمت یار درآمد ز در به طالع مسعود

تنی چند از روندگان در صحبت من بودند ظاهر ایشان به صلاح آراسته و یکی را از بزرگان در حق این طایفه حسن ظنّی بلیغ و ادراری معین کرده تا یکی از اینان حرکتی کرد نه مناسب حال درویشان ظنّ آن شخص فاسد شد و بازار اینان کاسد خواستم تا به طریقی کفاف یاران مستخلص کنم آهنگ خدمتش کردم دربانم رها نکرد و جفا کرد و معذورش داشتم که لطیفان گفته‌اند ,

2 در میر و وزیر و سلطان را بی وسیلت مگرد پیرامن

1 عیب یاران و دوستان هنر است سخن دشمنان نه معتبر است

2 مهر مهر از درون ما نرود ای برادر که نقش بر حجر است

1 عشقبازی نه من آخر به جهان آوردم یا گناهیست که اول من مسکین کردم

2 تو که از صورت حال دل ما بی‌خبری غم دل با تو نگویم که ندانی دردم

1 بگذشت و چه گویم که چه بر من بگذشت سیلاب محبتم ز دامن بگذشت

2 دستی به دلم فرو کن ای یار عزیز تا تیر ببینی که ز جوشن بگذشت