1 خلقی‌ست پراکندهٔ سعی هوسی چند پرواز جنون ‌کرده به بال مگسی چند

2 کر و فر ابنای زمان هیچ ندارد جزآنکه‌گسسته‌ست فسار و مرسی چند

3 چون سبحه ز بس جادهٔ تحقیق نهان است دارند قدم بر سر هم پیش و پسی چند

4 کوک است به افسردگی اقبال خسیسان در آتش یاقوت فتاده‌ست خسی چند

5 با زمره اجلاف نسازد چه کند کس این عالم پوچ است و همین هیچ کسی چند

6 برده است ز اقبال دو عالم گرو ناز پایی که درازست ز بی‌دسترسی چند

7 درگرد مزارات سراغی‌ست بفهمید پی‌گم شدن قافلهٔ بی‌جرسی چند

8 ترک ادب این بس‌ که اسیران محبت منقارگشودند ز چاک قفسی چند

9 نی دیر پرستیم و نه مسجد، نه خرابات گرم است همین صحبت ما با نفسی چند

10 بیدل به عرق شسته‌ام از شرم فضولی مکتوب نفس داشت جنون ملتمسی چند