نشاند بر مژه اشک ز هم‌گسستهٔ از بیدل دهلوی غزل 52

1 نشاند بر مژه اشک ز هم‌گسستهٔ ما را تحیرکه به این رنگ بست دستهٔ ما را؟

2 هزار آبله دادیم عرض لیک چه حاصل فلک فکند به پاکار دست بستهٔ ما را

3 کسی‌به‌ضبط‌نفس چون‌سحرچه سحرفروشد رهاکنید غبار عنان‌گسستهٔ ما را

4 به سیر باغ مرو چون نماند فصل جوانی چمن چه‌دسته‌کند رنگهای جستهٔ مارا

5 زبان به‌کام خموش است ازشکایت یاران به پیش کس مگشایید زخم بستهٔ ما را

6 هجوم ناله نشسته است در غبار ضعیفی برآورند ز بالین پر شکستهٔ ما را

7 سراغ نقش قدم بیدل از هوا نکندکس زخاک جوسردر زیرپا نشستهٔ ما را