زهی سرسبزی از سرو از بابافغانی شیرازی غزل 48

1 زهی سرسبزی از سرو بلندت تاج شاهی را فروغ از لمعه ی مهر رخت شمع الهی را

2 زشوق لاله ی روی تو دارم آتشی در دل که تا روز جزا داغش نیندازد سیاهی را

3 خط سبزت بخون عاشقان محضر نوشت آخر دل آشفته هم میداد اول این گواهی را

4 چه شد وه کز فغان و گریه هرگز نیست آرامم قراری هست آخر بکرمانی مرغ و ماهی را

5 سحرگه چون غم روز جدایی در دلم افتد بآه سرد بنشانم چراغ صبحگاهی را

6 رخ زرد مرا اشک جگرگون تازه میدارد سرشک ارغوانی گل بود رخسار کاهی را

7 چه عذر مقدمت خواهد فغانی چون شوی حاضر که بندد حیرت حسنت زبان عذرخواهی را