ذره نماید آفتاب ار به از خاقانی شروانی غزل 106

1 ذره نماید آفتاب ار به جمال تو رسد عین کمال خسته باد ار به کمال تو رسد

2 ماه منی و ماه را چرخ فدای تو دهد گر به دیار دشمنان وقت زوال تو رسد

3 چشم زمانه را فلک میل زوال درکشد گر نظر گزند او سوی جمال تو رسد

4 یافتن وصال تو کار نه چون منی بود دولت دیگری طلب کو به وصال تو رسد

5 چشم من ار هزار سال از پی روی تو دود گر برسد به عاقبت هم به خیال تو رسد

6 دیدهٔ خاقنی اگر لاف جمال تو زند کس نکند قبول ازو کان به مثال تو رسد