شاهی که حمایت خدایش سپر است از کلیم رباعی 34

1 آن سرو روان تا بگلستان گذری داشت پروانه صفت گل هوس بال و پری داشت

2 دل از خم زلف تو برون رفت و نگفتی کاین حلقه ماتمزدگان نوحه گری داشت

1 عارف که جا بجز سر کوی فنا نساخت جائیکه سیل راه ندارد سرا نساخت

2 افلاک را بفکر من انداخت وصل او کم بخت را سعادت بال هما نساخت

1 علاج عاشق دلگیر سیر بستان نیست بچشم تنگدلان غنچه کم ز پیکان نیست

2 ز استخوان شهیدان اگر نخیزد دود دلیل راهروان کس درین بیابان نیست