1 دلی که عشق ندارد وجود اوست عبث چو پرتوی ندهد شمع دور اوست عبث

2 وجود خلق برای پرستش حقست کسی که حق نپرستد وجود اوست عبث

3 کسی که سود و زیانش نه در ره عشق است زیان اوست بسی سهل و سود اوست عبث

4 عبادتت نکند سود معرفت چون نیست چو جامه را نبود تار و پود اوست عبث

5 گمان مبر زسراب جهان شوی سیراب که هر چه بود ندارد نمود اوست عبث

6 بیا عبادت حق کن زباطلان بگریز که مهر باطل باطل درود اوست عبث

7 اگرنه فیض برای خدا سخن گوید سخن سرائی او چون وجود اوست عبث

8 خموش باش محیط جهان پر از سخن است ببحر هر که گهر ریخت جود اوست عبث