یک نیمه عمر خویش به بیهودگی به باد از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 44

1 بندهٔ یک دل منم بند قبای ترا چاکر یکتا منم زلف دو تای ترا

2 خاک مرا تا به باد بر ندهد روزگار من ننشانم ز جان باد هوای ترا

1 باز بر عاشق فروش آن سوسن آزاد را باز بر خورشید پوش آن جوشن شمشاد را

2 باز چون شاگرد مومن در پس تخته نشان آن نکو دیدار شوخ کافر استاد را

1 هر که در عاشقی تمام بود پخته خوانش اگر چه خام بود

2 آنکه او شاد گردد از غم عشق خاص دانش اگر چه عام بود