دوست مرا رطل عشق تا خط از خاقانی شروانی غزل 120

1 دوست مرا رطل عشق تا خط بغداد داد لاجرم از خط صبر کار برون اوفتاد

2 صبر هزیمت گرفت کز صف مژگان او غمزه کمان درکشید، فتنه کمین برگشاد

3 عشق به اول مرا همچو گل از پای سود دوست به آخر مرا همچو گل از دست داد

4 تا در امید من هجر به مسمار کرد یاد وصالش مرا نعل در آتش نهاد

5 می‌کند از بدخوئی آنچه نکرده است کس گرچه بدی می‌کند، چشم بدش دورباد

6 سینهٔ خاقانی است سوختهٔ عشق او او به جفا می‌دهد سوختگان را به باد