چندم خراشی از سخن از بابافغانی شیرازی غزل 41

1 چندم خراشی از سخن تلخ سینه را آزار تا کی این دل چون آبگینه را

2 انگیز خار خار دل ریش عاشقست دادن بدست باد، گل عنبرینه را

3 صبحست و در پیاله میی همچو آفتاب ساقی بیار باقی نقل شبینه را

4 در کش بحرف رفته قلم هر چه رفت رفت ما لوح ساده ایم چه دانیم کینه را

5 مستانه آمدی بکنار محیط فیض پر کن فغانی از در مکنون سفینه را