چند از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3151

1 چند اندر میان غوغایی خوی کن پاره پاره تنهایی

2 خلوتی را لطیف سوداییست رو بپرسش که در چه سودایی

3 خلوت آنست که در پناه کسی خوش بخسپی و خوش بیاسایی

4 زیر سایه درخت بخت آور زود منزل کنی فرود آیی

5 ور تو خواهی که بخت بگشاید زیر هر سایه رخت نگشایی

6 سوی انبان ما و من نروی گر چه او گویدت که از مایی

7 رو به خود آر هر کجا باشی روسیاه‌ست مرد هرجایی

8 خود تو چیست بیخودی زان کس که از او در چنین تماشایی

9 چون رسیدی به شه صلاح الدین گر فسادی سوی صلاح آیی