چو از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2412

1 چو مست روی توام ای حکیم فرزانه به من نگر تو بدان چشم‌های مستانه

2 ز چشم مست تو پیچد دلم که دیوانه است که جنس همدگر افتاد مست و دیوانه

3 دل خراب مرا بین خوشی به من بنگر که آفتاب نظر خوش کند به ویرانه

4 بکن نظر که بدان یک نظر که درنگری درخت‌های عجب سر کند ز یک دانه

5 دو چشم تو عجمی ترک و مست و خون ریزند که می‌زند عجمی تیرهای ترکانه

6 مرا و خانه دل را چنان به یغما برد که می‌دود حسنک پابرهنه در خانه

7 به باغ روی تو آییم و خانه برشکنیم هزار خانه چو صحرا کنیم مردانه

8 صلاح دین تو چو ماهی و فارغی زین شرح که فارغ است سر زلف حور از شانه