دوش مرغی به صبح می‌نالید از سعدی قطعه‌ 563

1 ما قلم در سر کشیدیم اختیار خویش را اختیار آن است کاو قسمت کند درویش را

2 آن که مکنت بیش از آن خواهد که قسمت کرده‌اند گو طمع کم کن که زحمت بیش باشد بیش را

1 بی تو حرام است به خلوت نشست حیف بود در به چنین روی بست

2 دامن دولت چو به دست اوفتاد گر بهلی بازنیاید به دست

1 بگذشت و چه گویم که چه بر من بگذشت سیلاب محبتم ز دامن بگذشت

2 دستی به دلم فرو کن ای یار عزیز تا تیر ببینی که ز جوشن بگذشت

1 عشقبازی نه من آخر به جهان آوردم یا گناهیست که اول من مسکین کردم

2 تو که از صورت حال دل ما بی‌خبری غم دل با تو نگویم که ندانی دردم