دوش مرغی به صبح می‌نالید از سعدی شیرازی قطعه‌ 563

1 دوش مرغی به صبح می‌نالید عقل و صبرم ببرد و طاقت و هوش

2 یکی از دوستان مخلص را مگر آواز من رسید به گوش

3 گفت باور نداشتم که تو را بانگ مرغی چنین کند مدهوش

4 گفتم این شرط آدمیت نیست مرغ تسبیح خوان و من خاموش