رباعیات الحاقی در دیوان رباعیات اوحدالدین کرمانی

1 گلبرگ ز روی چو مهت شاید چید مشک از سر زلف سیهت شاید چید

2 بر رهگذری که خرّم آیی و روی دامن دامن گل زرهت شاید چید

1 آن کس که هزار عالم از رنگ نگاشت رنگ من و تو کجا برد ای ناداشت

2 این رنگ همه هوس بود یا پنداشت او بی رنگ است رنگ او باید داشت

1 سهل است مرا بر سر خنجر بودن در پای مراد خویش بی سر بودن

2 تو آمده ای که ملحدی را بکشی غازی چو تویی رواست کافر بودن