الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب در دیوان رباعیات اوحدالدین کرمانی

1 وصل ارچه که دیده را منوّر دارد کام دل را چو شهد و شکّر دارد

2 ناگاه برون جهد فراقی زکمین صافی شده وصل را مکدّر دارد

1 آن عیش نباشد که بود بربسته دارد نفسی خوش، نفسی دل خسته

2 ای بی خبر از عشق بیا تا بینی عیشی ز ازل تا به ابد پیوسته

1 آن شب که زبختم گرهی بگشاید شب بین که چه کوتاه قبا می آید

2 یا رب تو به شب وصل سحرگه منمای تا صبح فراق شب مرا ننماید