الباب الثانی: فی الشرعیّات و ما یتعلق بها در دیوان رباعیات اوحدالدین کرمانی

1 سجاده به روی آب انداخته گیر خود را به نماز و روزه بگداخته گیر

2 چون حجرهٔ باطنت مصفّا نبود پر نقش و نگار گلخنی ساخته گیر

1 شرط است مرا زخویشتن برگشتن با هر که کم از من است همسر گشتن

2 نابالغی مرا مشوّش نکند دون القلتین است مکدّر گشتن

1 بر مردم اهل گر بد و نیک آید گه بسته شود کار و گهی بگشاید

2 غم در دل تو حامله ورجای گرفت دلتنگ مشو بوک به شادی زاید

1 کاری که فروبندد و رخ ننماید دلتنگ مشو که عاقبت بگشاید

2 یاقوت همی قیمت از آن افزاید کز سنگ به روزگار بیرون آید

1 در محنت اگر چه صبر ایّوبی به چون عشق به روی تست مغلوبی به

2 هرگاه که از حجاب بیرون آیی ناچیز شود وجود محجوبی به

1 دل خوش کن و بر صبر گمار اندیشه یعنی که دگر به دل مدار اندیشه

2 کو صبر و کدام دل، چه می گویی تو یک قطرهٔ خون است و هزار اندیشه

1 صبری که دلم بدو قوی بود برفت بس دیر به دست آمد و بس زود برفت

2 هر چند که لاف پایداری می زد چون آتش غم بدید چون دود برفت