مثنویات عرفی شیرازی

1 بشتاب در راه طلب بگذر زهر آسودنی این ره که بی پایان خوش است ارزد قدم فرسودنی

2 تحصیل درد دوستی آنسوتر است از بیش و کم دست از طلب کوته مکن تا مملکت افزودنی

3 کی نعمت دیدار او میگنجد اندر حوصله موسی کجا داغم کند از دست و لب آلودنی

4 هر شوخ کامد در جهان بگذاشت چندین رسم نو کو از تو در عالم برا ،بر دوستان بخشودنی

1 بهار رفت و نکردیم عزم جای خوشی برهنه سرننشسیم در هوای خوشی

2 بهار رفت بهنگامه نواسنجان ولی زهوش نرفتیم از نوای خوشی

3 بهار رفت و نبودیم گریه دوست دمی نداشتیم سرودی بهایهای خوشی

4 بهار رفت و نبردیم همعنان چمن دلی گرفته زعمری و دلگشای خوشی

1 امشب که بسر شراب داری مشکن دل ما که تاب داری

2 تقصیر نکرده در هلاکم با غمزه چرا عتاب داری

3 آشوب قیامتش غباریست این فتنه که در رکاب داری

4 در دعوی فتنه گاه مستی صد عربده با شراب داری

1 تا در قدحم باده امید نیابی میلم بتماشای گل و بید نیابی

2 در جام دل ما بود از عکس جمالی آن جرعه که در ساغر خورشید نیابی

3 این جرعه بنوش ایدل و شوفرش در این بزم کاین جام زخمخانه جمشید نیابی

4 دلهای شهیدانت اگر باز شکافی یابی دو جهان حسرت امید نیابی