رباعیات عنصری بلخی

1 بر زلف مگر تهمت ناحق داری زیرا که بر آتشش معلق داری

2 گر ماه بغالیه مطوق داری چون رنگ لبان می مروق داری

1 اندر شکن زلف مرا بشکستی وندر بندش دل مرا دربستی

2 گوئی که رسول نزد من چفرستی دل باز فرست کز رسولم رستی

1 بر چهرۀ خوبت آفرین کرده کسی کس با تو شود ازین جهان دسترسی

2 گر میزنم از آتش عشقت نفسی تا سوخته در جهان نمانند بسی

1 فریاد کنم زان سر زلف تو بسی کو کرد جهان بر دل من چون قفسی

2 ................................ ................................

1 ای رخ نه رخی ، که لالۀ سیرابی ای لب نه لبی ، بنوش در عنابی

2 ای غمزه بجادوئی مگر قصابی تو غمزه نه ای که نرگس پر خوابی

1 گر زلف ترا رخ تو منزل نشدی تاریکی شب ز خلق زایل نشدی

2 گر بر حکما وصف تو مشکل نشدی فرزانه ز دیدار تو بیدل نشدی

1 از حور بتی چون تو نزاید پسری چون سنگ دلی داری و گون سیم بری ؟

2 آمد دو لب ترا ز شکر نفری کز هر سخنی همی فشاند شکری