مقطعات در دیوان اشعار عبید زاکانی

1 ای جوانبخت وزیری که کند افسر سر خاک پایت چو بدین گنبد خضرا برسد

2 جان هر خسته ز لطف تو دوا کسب کند دل هرکس ز عطایت به تمنی برسد

3 ملک را چون تو عمیدی چو خدا روزی کرد رکن اسلام ز نام تو به اعلی برسد

4 خسروا بنده عبید از کرمت دارد چشم کش ز یمن نظرت کار به بالا برسد

1 بیش از این از ملک هر سالی مرا خرده‌ای از هر کناری آمدی

2 در وثاقم نان خشک و تره‌ای در میان بودی چو یاری آمدی

3 گه گهی هم باده حاضر میشدی گر ندیمی یا نگاری آمدی

4 نیست در دستم کنون از خشک و تر زآنچه وقتی در کناری آمدی

1 سلطان تاج بخش جهاندار امیر شیخ کاوازهٔ سعادت جودش جهان گرفت

2 شاهی چو کیقباد و چو افراسیاب گرد کشور چو شاه سنجر و شاه اردوان گرفت

3 پشتی دین به قوت تدبیر پیر کرد روی زمین به بازوی بخت جوان گرفت

4 در عیش ساز و عادت خسرو بنا نهاد در رسم و عدل شیوهٔ نوشیروان گرفت

1 مرا قرض هست و دگر هیچ نیست فراوان مرا خرج و زر هیچ نیست

2 جهان گو همه عیش و عشرت بگیر مرا زین حکایت خبر هیچ نیست

3 هنر خود ندانم و گر نیز هست چو طالع نباشد هنر هیچ نیست

4 عنان ارادت چو از دست رفت غم و فکر برگ و دگر هیچ نیست

1 حریم قلعهٔ دارالامان که در عالم چو آسمان به بلندیش نیست همتائی

2 به نسبت من و با استری که من دارم به راستی که بلائی است این نه بلائی

1 خدایا دارم از لطف تو امید که ملک عیش من معمور داری

2 بگردانی بلای زهد از من قضای توبه از من دور داری

1 عبید این حرص مال و جاه تاکی جهان فانیست رو ترک جهان گیر

2 چو مردان دامن از دنیا بیفشان وزین گرداب خود را بر کران گیر

3 ز مسجد رخت بر کوی مغان کش سرا در کوی صاحب دولتان گیر

1 چه تفاوت کند ار زانکه بیائی بر ما « بامدادان که تفاوت نکند لیل و نهار»

2 دست در دامن می زن که از این پس همه روز « خوش بود دامن صحرا و تماشای بهار »

1 نشستن با نشاط و کامرانی طرب کردن در این کاخ کیانی

2 مبارک باد بر شاه جهانبخش سلیمان دوم جمشید ثانی

3 ابواسحان سلطان جوانبخت که بر خوردار بادا از جوانی

1 آنکه گردون فراشت و انجم کرد عقل و روح آفرید و مردم کرد

2 رشتهٔ کاینات در هم بست پس سر رشته در میان گم کرد