مثنوی روز و شب حکیم نزاری قهستانی

1 روز چون شب به عذر سر بنهاد او هم افگند شیوه ای بنیاد

2 گفت: «هستی تو یار دیرینه محرم روزگار دیرینه

3 سخنی بود در میان قایم من و تو هر دو مدعی دایم

4 به نهایت رسید و غایت کار کردی اقرار بعد چند انکار

1 پادشاها نزاری عاجز جز به اخلاص دم نزد هرگز

2 هرچه گویم تو خود نکو دانی همه غثّ و ثمین او دانی

3 بی ریا بندۀ تو بودستم همچنان تا که زنده ام هستم

4 حق انعام تو فراوان است حق او بر من است تا جان است

1 حیدر زاوه قدوه ابدال قاید و سالک طریق کمال

2 بود مردی ز دوستان خدای کفر و دین برفکنده بی سروپای

3 چون برفت از میانه شیخ کبیر زو نَمَد ماند و آهن و زنجیر

4 هر کسی دست زد در آن میراث بی خبر از زراعت تراث

1 از مقالت ملالت افزاید قصه گر مختصر کنم شاید

2 یک دو بیت ار بود پسنده شاه بس بود قصه می کنم کوتاه

3 نوبهاری به ماه نیسانی نظم کردم جمادی الثانی

4 جشن نوروز بر مبارک فال تسع و تسعین و ستمایه ز سال