سفرنامه حکیم نزاری قهستانی

1 قل نزاری قل هو اللهُ احد ابتدا کن ذکر اللهُ الصمد

2 لم یلد بی مثل ولم یولد که هست قدرتش دارندۀ بالا و پست

3 لم یکن پاکا له کفوا احد کافرید از خاک انسان را جسد

4 آنکه عاجز کرد ذات پاک او عقل را از غایت ادراک او

1 بذله ای خوش یادم آمد حسب حال از بزرگی در لطافت بی همال

2 گفت وقتی واعظی در کشوری از برای وعظ شد بر منبری

3 خوش نفس شیرین سخن گیرا دمی در فصاحت سخت کوشی محکمی

4 گر کسی را گفت هست از من سؤال وقت ازین بهتر ندانم لامحال

1 روزگاری خرم و خوش داشتیم گرچه جایی دل مشوش داشتیم

2 بودمی من چندگاه از مکر و کید فارغ از رد و قبول عمر و زید

3 مجلس عشرت مدام آراسته همنشینان جمله دل برخاسته

4 هر یک از جایی دگر تشویش ناک لیک در جمعیت از تشویش پاک

1 با یکی از جمع اخوان الصفاء رفتم از بازار در دارالشفاء

2 محرمی رازی همی گفتم بدو قصه خود باز میگفتم بدو

3 کز شکیبایی دلم فرسوده شد نقد عمرم در سر نابوده شد

4 بیش ازینم طاقت دوری نماند احتمالم رفت و مستوری نماند

1 نو مریدی کردی از پیری سؤال که ای مقدم در طریقت گوی حال

2 اندرین منزل مراد مرد چیست در ره مقصد مراد مرد کیست

3 گفت پیرش ای پسر در انفراد نامرادی‌هاست مقصود از مراد

4 هر که دارد نامرادی اختیار هست مطلق بر مرادش اقتدار

1 از پدر دارم حیاتش دیرباد نکته ای در باب دل دادن بیاد

2 گفت نبود نوجوان را یاد گیر هفته ای از بیخودی کردن گزیر

3 دل به ناقص عقل تردامن مده آتش اندر پهلوی خرمن منه

4 دل بدان کس ده که چه دشمن چه دوست در پست گویند حق با سوی اوست

1 گفت اسپهبد به پیشین روزگار داشت با قاضی آنجا چند کار

2 طالشی شوریده سر برجست و رفت راه قاضی را میان در بست و رفت

3 چون در آمد پیش قاضی گرم گرم حال ازو پرسید قاضی نرم نرم

4 گفت از اسپهبد رسولم پیش تو تا چه گوید رأی دوراندیش تو

1 حالتی افتاد شیخی را مگر تا سه روز از خویشتن شد بیخبر

2 سر آن معنی مریدی بازخواست شیخ مرموز آن بدو بنمود راست

3 گفت مشرق تا به مغرب در زمین بازجستم هم یسار وهم یمین

4 تا مگر باشد که فقر آرم به دست زآنکه بی فقر این قدم رفتن به دست

1 بود در اطراف آذربایجان ساده مردی از برای حفظ جان

2 داشت با مالک به ظاهر دوستی چون بود با دشمن آخر دوستی

3 گفت با مالک که ای فرخنده خوی وقت قبض جان من با من بگوی

4 گفت تا سی سال دیگر جان تراست هرچه می‌خواهی بکن فرمان تراست

1 بود رندی سخت مخمر هولناک در کفش یکسان نمودی زر و خاک

2 ساعتیش از خمر خالی کس ندید صعب تر زو لاابالی کس ندید

3 هر چه دیگر داشتی آن پاک رو بعد عورت پوش کردی در گرو

4 هر چه حاصل کردی و اندوختی چون جهان بر خویشتن بفروختی