رباعیات نیر تبریزی

1 ای برده قرار و صبر و تاب از دل ریش لرزان بسر موی تو دلهای پریش

2 دادی سر زلفین مسلسل بر باد صد خون خطا فکندی از گردن خویش

1 رویی که عرق چو ژاله می‌روید از او تاثیر می دو ساله می‌روید از او

2 گر حسرت داغ وی برد دیده به خاک تا دامن محشر لاله می‌روید از او

1 ترکی که ز خون خیره پروا نکند از آه ستم کشان محابا نکند

2 خونریزی عاشقان بفردا نگذشت ترسا بچه بین که فکر فردا نکند

1 ای باذر قول نیرّ این طرفه پیام برگوی بطرز پخته با مفتی خام

2 کان نغمه که بود از لب داود حلال از بهر چه در دهان نی گشت حرام

1 قلیان نه اگر آتش عشقش بسر است دائم ز چه با دود دل و چشم تر است

2 رسم است که شکرّ از نی آید بیرون قلیان بلب لعل تو نی در شکر است

1 حاشا که بچشم من شبی خواب آید چون یادم از آن طرّۀ پرتاب آید

2 گرد دلبر نوپری بیاید بر من تا حشر مرا ز دیده سرخاب آید

1 رخسار بدست زلف جادو دادی بنگر سپهی را چه قدر رو دادی

2 از سادگی خویشتن ایساده نگار گنجی بکف دزدک هندو دادی

1 یارب ز سپاه قهر خیلی بفرست بر رفع خسان زکوه سیلی بفرست

2 تا چند توان جلوۀ دونان دیدن بهر ولد الزنا سهیلی بفرست

1 پرتاب پریده را بشست آوردن شکرّ ز عصارۀ کیست آوردن

2 بر لانۀ مور اشتر مست آوردن بتوان نتوان ترا بدست آوردن

1 در بزم می از لطافت جام و مدام افتاده معاشرین در اندیشۀ خام

2 قومی همه می بیند و قومی همه جام من مست تو و فارغ از این شبهه عام