اضافات در دیوان اشعار فارسی عمادالدین نسیمی

1 آدم به سهو کرد خطایی و سجده کرد زو درگذشت حق که خداوند عالم است

2 بر آدمی ز غفلت اگر واردی رود تو نیز درگذر که ز فرزند آدم است

1 گرچه شیطان الرجیم از راه انصافم ببرد همچنان امید می دارم به رحمان الرحیم

2 گر گناهی کرده ام: اغفرلنا، هستی غفور ور خطایی کرده ام: استغفرالله العظیم

1 جرمی که کرده ام اگر آری به روی من مانند ابر آب شوم در دم از حیا

2 گر من گنه کنم کرمت بی نهایت است شب را امید هست که روز آید از قفا

1 دانی بیان آنکه اذا الشمس کورت معنی چه گفته اند بزرگان پارسا

2 یعنی وجود «فضل » سر از خاک برگرفت خورشید و ماه را نبود آن زمان ضیا

1 ای نسیم سحری! غالیه بار آمده ای مگر از سلسله سنبل یار آمده ای

2 گر نداری هوس ریختن خون هزار چیست ای غنچه! که با خنجر خار آمده ای

3 ای گل! ار سرخ برآیی عجبی نیست که تو شرمسار رخ آن لاله عذار آمده ای

1 ای شاه تخت «من عرف » شد نقد طاعاتم تلف

2 در بقاء بحر لطف دستم تو گیری از شرف

3 تا دامنت آرم به کف یا حضرت شاه نجف

4 در بند عصیانم اسیر دارم گناهان کبیر