اضافات در دیوان اشعار فارسی عمادالدین نسیمی

1 ذات آمد اب اسما، اسم آمد ام فعل شیر از پستان اسما می‌خورد طفل بشیر

2 این سخن را درنیابد آن که در پیش خسان خوانده باشد از جمالت شرح نسیان کبیر

1 سر زلفش دو عالم را به یک جو برنمی‌آرد بیا ای خواجه! گر هستت سر سودای بازارش

2 بیا و خرمن تقوی به باد عاشقی بر ده که دارد آتش موسی شراب ناب اسرارش

3 نسیمی عهد دلداری نبسته است آنچنان با تو که در دنیا و در عقبی بود غیر از تو بازارش

1 گرچه شیطان الرجیم از راه انصافم ببرد همچنان امید می دارم به رحمان الرحیم

2 گر گناهی کرده ام: اغفرلنا، هستی غفور ور خطایی کرده ام: استغفرالله العظیم

1 خدا را، مصطفی را، مرتضی را حسن شاه و حسین کربلا را

2 به زین العابدین آن سرور دین محمد باقر آن ماه دجی را

3 به علم جعفر صادق چو کاظم امام شاه علی موسی الرضا را

4 تقی و با نقی شه عسکری هم محمد مهدی صاحب لقا را

1 هرکه باید فیض از «من عنده علم الکتاب » می رسد «السابقون السابقون » او را خطاب

2 عاقبت عالم فرو خواهد گرفت این نور پاک ای خوشا آن کس که در ادراک او دارد شتاب

1 بر بساط عشق این شطرنج ذات سی و دو آمد به بازی کاینات

2 خانه ها را نیک بین و نیک دان تا نباشی بر بساطش شاهمات

1 ای «سقاهم ربهم » نام لبت آب حیوان جرعه جام لبت

2 روح قدسی دردی آشام لبت خون عاشق ریختن کام لبت

1 گر مرا پیش سگانش نیست عزت، دور نیست حرمت هرکس عزیز من بقدر عزت است

2 گر پریشان شد دل از زلفش نسیمی! دور نیست زان که در هریک پریشانیش صد جمعیت است

1 از نسیمت نفخه عیسی دمی است وز دمش هردم مسیح مریمی است

2 بر درت هر ذره‌ای جام جمی است مست عشقت هر نفس در عالمی است

1 پرده از رخسار خود بردار باز این حکایت را فرو مگذار باز

2 یوسف مصری شعار آمد پدید ای عزیزان! بر سر بازار باز