گرچه از عمادالدین نسیمی دیوان اشعار فارسی 13
1. گرچه شیطان الرجیم از راه انصافم ببرد
همچنان امید می دارم به رحمان الرحیم
خدا از عمادالدین نسیمی دیوان اشعار فارسی 14
1. خدا را، مصطفی را، مرتضی را
حسن شاه و حسین کربلا را
هرکه از عمادالدین نسیمی دیوان اشعار فارسی 15
1. هرکه باید فیض از «من عنده علم الکتاب »
می رسد «السابقون السابقون » او را خطاب
بر از عمادالدین نسیمی دیوان اشعار فارسی 16
1. بر بساط عشق این شطرنج ذات
سی و دو آمد به بازی کاینات
ای از عمادالدین نسیمی دیوان اشعار فارسی 17
1. ای «سقاهم ربهم » نام لبت
آب حیوان جرعه جام لبت
گر از عمادالدین نسیمی دیوان اشعار فارسی 18
1. گر مرا پیش سگانش نیست عزت، دور نیست
حرمت هرکس عزیز من بقدر عزت است
از از عمادالدین نسیمی دیوان اشعار فارسی 19
1. از نسیمت نفخه عیسی دمی است
وز دمش هردم مسیح مریمی است
پرده از عمادالدین نسیمی دیوان اشعار فارسی 20
1. پرده از رخسار خود بردار باز
این حکایت را فرو مگذار باز
ای از عمادالدین نسیمی دیوان اشعار فارسی 21
1. ای جهان عشق بی رویت حرام
هردم از ما بر رخ و زلفت سلام
آفتاب از عمادالدین نسیمی دیوان اشعار فارسی 22
1. آفتاب مشرق از مغرب زمین
شد پدید از فضل رب العالمین
ای از عمادالدین نسیمی دیوان اشعار فارسی 23
1. ای نسیم سحری! غالیه بار آمده ای
مگر از سلسله سنبل یار آمده ای
چه از عمادالدین نسیمی دیوان اشعار فارسی 24
1. چه مرغ است آن که دارد بیست و یک حرف
نه پر دارد نه پا دارد نه، خود، سر