اضافات در دیوان اشعار فارسی عمادالدین نسیمی

1 شرق و غرب از فتنه یأجوج چون شد پرفساد تی و میم و واو و ری قد کان جبارا عنید

2 مظهر لطف الهی، هادی انس و ملک آن که مثلش کس ندید و هم نخواهد نیز دید

3 چون به ظلم از ملک شروانش طلب کردند و رفت بر در آلینجه بود آن نطفه شمر و یزید

4 خوک و خرس و دیو و دد، مردود ملعون نجس بد فعال و بد سیر بدبخت و مردار پلید

1 هرکس که دید خال و خط و موی و روی تو آشفته شد چو موی تو بر گرد روی تو

2 در جست و جوی وصل تو و گفت و گوی تو سرگشته ام به هر طرف از آرزوی تو

3 ناقابل است آن که بنامد به کوی تو آن کس که در گذار تو افتاد قابل است

4 روز ازل که مهر ترا در خور آمدم چون دانه ای فتاد از آن بر سر آمدم

1 از نسیمت نفخه عیسی دمی است وز دمش هردم مسیح مریمی است

2 بر درت هر ذره‌ای جام جمی است مست عشقت هر نفس در عالمی است

1 آن کتابی که پر ز اسرار است منطق الطیر شیخ عطار است

1 ما مظهر ذات کبریاییم ما جام جم جهان نماییم

2 ای تشنه! بیا که در حقیقت ما آب حیات جان فزاییم

3 ای در غلط از ره دوبینی آیا تو کجا و ما کجاییم؟

4 معلوم شود که غیر حق نیست از چهره نقاب اگر گشاییم

1 خدا را، مصطفی را، مرتضی را حسن شاه و حسین کربلا را

2 به زین العابدین آن سرور دین محمد باقر آن ماه دجی را

3 به علم جعفر صادق چو کاظم امام شاه علی موسی الرضا را

4 تقی و با نقی شه عسکری هم محمد مهدی صاحب لقا را

1 گر مرا پیش سگانش نیست عزت، دور نیست حرمت هرکس عزیز من بقدر عزت است

2 گر پریشان شد دل از زلفش نسیمی! دور نیست زان که در هریک پریشانیش صد جمعیت است

1 ای جهان عشق بی رویت حرام هردم از ما بر رخ و زلفت سلام

2 مصحف روی تو می خوانم تمام مژه و ابرو و زلفینت کلام

1 آفتاب مشرق از مغرب زمین شد پدید از فضل رب العالمین

2 روز دنیی رفت و آمد یوم دین چشم حق بین باز کن حق را ببین

1 ذات آمد اب اسما، اسم آمد ام فعل شیر از پستان اسما می‌خورد طفل بشیر

2 این سخن را درنیابد آن که در پیش خسان خوانده باشد از جمالت شرح نسیان کبیر