از راه وفا گاه ز ما یاد توان کرد از نراقی غزل 13
1. از راه وفا گاه ز ما یاد توان کرد
گاهی به نگاهی دل ما شاد توان کرد
به این امید دادم جان، که روزی بلکه یار آید از نراقی غزل 14
1. به این امید دادم جان، که روزی بلکه یار آید
که جان بهر نثار راهش آن روزم به کار آید
ای کاش شب تیرهٔ ما را سحری بود از نراقی غزل 15
1. ای کاش شب تیرهٔ ما را سحری بود
تا در سحر این نالهٔ ما را اثری بود
ترسم نشده غوره، انگور خزان آید از نراقی غزل 16
1. ترسم نشده غوره، انگور خزان آید
یا می نشده انگور ماه رمضان آید
شد جوان دوران و سر زد سبزه و آمد بهار از نراقی غزل 17
1. شد جوان دوران و سر زد سبزه و آمد بهار
وقت غم بگذشت ساقی خیز و ساغر را بیار
این خانه ی دل خراب بهتر از نراقی غزل 18
1. این خانه ی دل خراب بهتر
وین سینه ز غم کباب بهتر
در سر افتاده ست شوق باده ام از نراقی غزل 19
1. در سر افتاده ست شوق باده ام
چون کنم در دام زهد افتاده ام
همچو بلبل گر من بی دل زبانی داشتم از نراقی غزل 20
1. همچو بلبل گر من بی دل زبانی داشتم
روز وصل از شام هجران داستانی داشتم
عمری ست که اندر طلب دوست دویدیم از نراقی غزل 21
1. عمری ست که اندر طلب دوست دویدیم
هم مدرسه هم میکده هم صومعه دیدیم
در مدرسه دی با دو سه فرزانه نشستم از نراقی غزل 22
1. در مدرسه دی با دو سه فرزانه نشستم
پیمان پی بشکستن پیمانه ببستم
جز شیشهٔ دل که من شکستم از نراقی غزل 23
1. جز شیشهٔ دل که من شکستم
از عشق بگو چه طرف بستم
ای بر کفت تیغ جفا از قتل ما پروا مکن از نراقی غزل 24
1. ای بر کفت تیغ جفا از قتل ما پروا مکن
بگذشته ایم از خون خویش اندیشه از فردا مکن