رباعیات در دیوان اشعار محتشم کاشانی

1 خورشید سپهر سر بلندی بهزاد کز مادر دهر از همه عالم زیر سرت

2 گفتند که بر بستر ضعف است ملول بهر شعفش به دلف بشین باد آن ضاد

1 ای شمع سرا پردهٔ شاهنشاهی سرگرم تو ذرات ز مه تا ماهی

2 گر پرده ز چهره افکنی برخیزد بانگ از عرب و عجم که ماهی ماهی

1 خواهمچو جزا طرح عقاب اندازد جرم دو جهان به جرم من ضم سازد

2 تا عفو که چشم کائناتست بر آن چشم از همه پوشیده به من پردازد

1 ای کرده قدوم تو سرافراز مرا وز یک جهتان ساختهٔ ممتاز مرا

2 از خاک مذلتم چو برداشته‌ای یک باره نگهدار و مینداز مرا

1 آن شوخ که چشم مردمی دارم ازو گفتم به نظاره کام بردارم ازو

2 نادیده رخش تمام رفتم از کار وز نیم نفس تمام شد کارم ازو