قطعات در دیوان اشعار محتشم کاشانی

1 زین الانام خواجه قلیخان که جد او بد شیخ بابویه سلام الوری علیه

2 ناگاه از جهان به جنان نقل کرد و گشت تاریخ رحلتش ولد شیخ بابویه

1 دلا بنگر این بی‌محابا فلک را که شد تا چه غایت به بیداد مایل

2 ز روی زمین گردی انگیخت آسان که کار زمین و زمان ساخت مشکل

3 چنان بست آن سنگ دل دست ما را که خورشید را رو بینداید از گل

4 اجل شد دلیر این چنین هم که ریزد به کام مسیح زمان زهر قاتل

1 بهر جمعی عیب جویان بستم این احرام دوش کز تعصب چست بر بندم میان خود به هجو

2 برنیارم بر مراد دل دمی با دوستان برنیارم تا دمار از دشمنان خود به هجو

3 در پس زانوی فکرت چون نشستم تا کنم در سزای ناسزایان امتحان خود به هجو

4 رستخیزی بود موقوف همین کز ابر طبع سردهم سیلی و بگشایم دهان خود بد هجو

1 زهی بر حشمت گردون اساست ز حیرت دیدهٔ افلاک خیره

2 به من لطف دی و امروزت آخر چه باشد گر بود بر یک و تیره

3 نمائی گر به جای لطف موعود عطائی از عطایای صغیره

4 شود جود تو را مقدار ناقص شود طبع تو را آهسته تیره

1 قاضی آن عالم اسرار قدر که خرد خواندیش استاد عقول

2 یعنی آن مفتی احکام نبی کز ره صدق نمی‌کرد عدول

3 آن که کلک دو زبانش بودی کتب آرار ز فروع و ز اصول

4 وانکه تاج سر معقولات است هرچه هست از سخنانش منقول

1 ای جهان را از تو در گوش امید استمالت‌های عام شامله

2 از پی اصلاح چشمم لازمست مصلحی از مصلحات کامله

3 سویم از روی نوازش کن روان مرتبانی چون زنان حامله

4 صد چنین در بطنش اندر پرورش یا هلیله نامشان یا آمله

1 آن شه حسن کز غلامی اوست بندگی را شرف بر آزادی

2 گنج حسنش اگر مکان طلبد در دو عالم نماند آبادی

3 خون ز شریان جبرئیل آرد مژه‌اش در محل فصادی

4 مرغ روح از هوس قفس شکند چون رود غمزه‌اش به صیادی

1 ای بلند اختر سپهر وجود وی گران گوهر خزانه جود

2 به خدایی که داشت ارزانی به تو در ملک خود سلیمانی

3 که اگر زین فتاده مور ضعیف برسد عرضه‌ای به سمع شریف

4 آنچنان کن کز استماع نوید نشود نا امید هوش امید

1 اگر خرمنی را تبه کرد برقی که دودش گذر کرد از چرخ گردان

2 وگر خانه‌ای را ز جا کند سیلی که صد دیده گردیده چون ابر نیسان

3 وگر بحر جمعیتی خورده برهم که یک شهر را پرتوش کرده ویران

4 اجل گرد ماتم رسانیده دیگر ز صحرای غبرا به ایوان کیهان

1 قیمتی گوهر بساط وجود در یک دانه جلیل صدف

2 حضرت میرزا غیاث‌الدین چاکر خاندان شاه نجف

3 ناگهان شاه‌باز روحش کرد سینه پیش خدنگ مرگ هدف

4 وز پی سال رحلتش دل گفت آه از آن شاهباز اوج شرف