باز طبعم را هوای بادۀ گلگون بود از غروی دیوان کمپانی 1
              1. باز طبعم را هوای بادۀ گلگون بود 
              در سرم شور و نوا و نغمۀ موزون بود 
            
    
              1. باز طبعم را هوای بادۀ گلگون بود 
              در سرم شور و نوا و نغمۀ موزون بود 
            
              1. توسن طبعم که داشت سبق بیون الطراد 
              کنون چنان مانده شد که «قیل: یکبو الجواد»