مدایح و مراثی - مدایح و مراثی ابی الفضل العباس سلام الله علیه در دیوان کمپانی محمدحسین غروی اصفهانی

1 برادر چه آخر ترا بر سر آمد که سرو بلند تو از پا در آمد

2 چه شد نخل طوبی مثال قدت را که یکباره بی شاخ و برگ و بر آمد

3 چه از تیشۀ این ستم پیشه مردم بشاخ گل و نو نهال تر آمد

4 دریغا که آئینۀ حق نما را بسی زنگ خون بر رخ انور آمد

1 تا که شد سرو سهی سای ابی الفضل قلم کمر شه شده خم

2 تا صنوبر بر او سوخت ز سر تا بقدم سوخت گلزار قدم

3 تا که آن شمع دل افروز ز سر تا پا سوخت شاهد یکتا سوخت

4 نخلۀ طور شرر بار شد از آتش غم شعله ور زین ماتم

1 چشمۀ خور در فلک چارمین سوخت ز داغ دل ام البنین

2 آه دل پرده نشین حیا برده دل از عیسی گردون نشین

3 دامنش از لخت جگر لاله زار خون دل و دیده روان ز آستین

4 مرغ دلش زار چه مرغ هزار داده ز کف چار جوان گزین

1 دل شوریده نه از شور شراب آمده است دین و دل ساقی شیرین سخنم برده ز دست

2 ساغر ابروی پیوستۀ او محوم کرد هر که را نیستی افزود بهستی پیوست

3 سرو بالای بلندش چه خرامان می رفت نه صنوبر که دو عالم بنظر آمده پست

4 قامت معتدلش را نتوان طوبی خواند چمن فاستقم از سرو قدش رونق بست