شاعران بینوا خوانند از مسعود سعد سلمان قطعه 1
1. شاعران بینوا خوانند شعر با نوا
وز نوای شعرشان افزون نمی‌گردد نوا
ناگه خروس روزی در از مسعود سعد سلمان قطعه 2
1. ناگه خروس روزی در باغ جست
در زیر شاخ گل شد و ساکن نشست
گرمابه سه داشتم به از مسعود سعد سلمان قطعه 3
1. گرمابه سه داشتم به لوهور
وین نزد همه کسی عیان است
آگاه نیست آدمی از از مسعود سعد سلمان قطعه 4
1. آگاه نیست آدمی از گشت روزگار
شادان همی نشیند و غافل همی رود
بر تو سیدحسن دلم گرید از مسعود سعد سلمان قطعه 5
1. بر تو سیدحسن دلم گرید
که چو تو هیچ غمگسار نداشت
پنجاه و هفت رفت ز تاریخ از مسعود سعد سلمان قطعه 6
1. پنجاه و هفت رفت ز تاریخ عمر من
شد سودمند مدت و نا سودمند ماند
کدام رنج که آن مر مرا از مسعود سعد سلمان قطعه 7
1. کدام رنج که آن مر مرا نگشت نصیب
کدام غم که بدان مر مرا نبود نوید
دریغا جوانی و آن روزگار از مسعود سعد سلمان قطعه 8
1. دریغا جوانی و آن روزگار
که از رنج پیری تن آگه نبود
در وفات محمد علوی از مسعود سعد سلمان قطعه 9
1. در وفات محمد علوی
خواستم زد به نظم یک دو نفس
معروف‌تر از من به از مسعود سعد سلمان قطعه 10
1. معروف‌تر از من به جهان نیست خردمند
پس بسته چراام به چنین جایی مجهول؟
گردن و گوش غزل و مدح از مسعود سعد سلمان قطعه 11
1. گردن و گوش غزل و مدح را
بی‌حد پیرایه و زیور زدیم
چه کین است با من فلک از مسعود سعد سلمان قطعه 12
1. چه کین است با من فلک را به دل؟
که هر روز یک غم کند بیستم