برشکال ای بهار هندستان از مسعود سعد سلمان مثنوی 1
1. برشکال ای بهار هندستان
ای نجات از بلای تابستان
گرچه خرم شده ست لوهاوور از مسعود سعد سلمان مثنوی 2
1. گرچه خرم شده ست لوهاوور
باشد آن کس که می خورد معذور
مرکبش فعل برق و صرصر پای از مسعود سعد سلمان مثنوی 3
1. مرکبش فعل برق و صرصر پای
وهم گردد سبک چو خاست ز جای
پدری کز همه ملوک جهان از مسعود سعد سلمان مثنوی 4
1. پدری کز همه ملوک جهان
چرخ هرگز چو او نداد نشان
خواجه بونصر پارسی که جهان از مسعود سعد سلمان مثنوی 5
1. خواجه بونصر پارسی که جهان
هیچ همتا نداردش ز مهان
باز کس چون امیر بهمن نیست از مسعود سعد سلمان مثنوی 6
1. باز کس چون امیر بهمن نیست
آن کش از خلق هیچ دشمن نیست
بوالفضایل که سیدیست اصیل از مسعود سعد سلمان مثنوی 7
1. بوالفضایل که سیدیست اصیل
زهره شیر دارد و تن پیل
ماهو آن سید ستوده خصال از مسعود سعد سلمان مثنوی 8
1. ماهو آن سید ستوده خصال
باشد آهسته طبع در همه حال
در برابر امیر کیکاوس از مسعود سعد سلمان مثنوی 9
1. در برابر امیر کیکاوس
خوب و رنگین نشسته چون طاوس
باز شاهینی نکو دیدار از مسعود سعد سلمان مثنوی 10
1. باز شاهینی نکو دیدار
بزم را کرد همچو باغ بهار
باز ابوالقاسم آن خیاره دبیر از مسعود سعد سلمان مثنوی 11
1. باز ابوالقاسم آن خیاره دبیر
کودکست و به رأی و دانش پیر
مشفق عمرها حسین طبیب از مسعود سعد سلمان مثنوی 12
1. مشفق عمرها حسین طبیب
در همه فعلها بدیع و غریب