برزونامه (بخش کهن) محمد کوسج

به نام خداوند کون و مکان

خداوند ما و نه مانند ما

خدایی که چرخ روان آفرید

خدایی که بر بندگان پادشاست

محمد رسولش به هر دو سرای

محمد که ایزد ورا برگزید

همی تا بود این جهان را بقا

ابر آل و اصحاب و یاران او

چنین خواندم از نامه باستان

که چون گشت سهراب از شیر سیر

ز هم زادگان سر به پروین کشید

به ده سالگی ساز میدان گرفت

ز شنگان چو سهراب آمد به در

چو نه ماه بگذشت از آن روزگار

به فرمان دیان جدا شد از وی

برش چون بر شیر و چهرش چو خون

از آن پس که برگشت از آن رزمگاه

که از بهر بیژن به توران زمین

بدان راه بی ره سر اندر کشید

خود و نامداران پرخاشخر

و زان پس به گرسیوز آواز داد

به نرمی بیاور به نزد منش

مگردان به تندی زبان را بدوی

سپهبد سبک کرد سویش عنان

بگفت این و آمد به نزدیک شاه

گزین کن دلیران توران زمین

عنان پیچ(و) گرد افکن و نیزه دار

بدان تا مرا ساز آیین جنگ

سپیده چو پیدا شد از چرخ پیر

تبیره برآمد ز درگاه شاه

چو برزوی از خواب سر برکشید

بپوشید جامه برآمد بر اسب

چو رستم مر آن هر دو تن را بدید

به گستهم گفت ای دلارای مرد

هم از بهر نام و هم از بهر کین

پس من نگه دار و هشیار باش

چو خسرو ز برزوی گرد این شنید

به گودرز گفتش که این مرد کیست؟

سواران توران بدیدم بسی

نژادش کدام است و شهرش کدام؟