رباعیات کمال خجندی

1 گفتم چه زنم در غم تو گفت که آه گفتم چه کنم در پی تو گفت نگاه

2 گفتم که کجا روم ز دست غم تو گفتا که بتون و تنجه و آب سیاه

1 گر گل نه بخدمتت ز جا برخیزد بهر زدنش باد صبا برخیزد

2 پیش قد تو سرو سهی را در باغ چندانکه نشانند ز پا برخیزد

1 گفتم که بده بوسه ای حور نژاد زان تنگ دهان که هیچ ازویم نگشاد

2 گفت ار چه دهان ز تنگی هیچ است ما را بکسی هیچ نمی باید داد

1 ای آنکه تویی سوار در هر هنری از وعده اسب دادیم دی خبری

2 بی همتی است اسب تنهها بتو داد خواهیم روانه کرد اسبی و خری