غزلیات کمال خجندی

1 تا خلوت دل خالی از اغیار نیابی بام و در آن خانه پر از بار نیابی

2 آنجا که شد او یافته خود را نتوان یافت غم نیست که سریابی و دستار نیابی

3 بیدار شود آنگه طلب آن روی که هرگز در خواب چنین دولت بیدار نیابی

4 گر از تو به زخمی بخرد جان و سرآن تیغ بستان که چنین نیز خریدار نیابی

1 چو تو دشمن از دوست نشناختی مرا سوختی و به او ساختی

2 پرداختم از دو عالم به تو تو یک لحظه با من نپرداختی

3 چه شکر از لب چون شکرگویمت که چون نی بوسیم ننواختی

4 ز پا تا سرم رشته جان بسوخت چو شمعم ز سر از چه بگداختی

1 مپوشان روی خود ای شوخ خود رای تو چشمی چشم بر عشاق بگشای

2 ستم تا کی کتنی فرمانیم جور کرم فرما دگر اینها مفرمای

3 از دست ما کجا بگریزد آن زلف که طاوسیست چندین رشته بر پای

4 تو ماهی دیده و دل منزل تست دلت هر جا فرود آید فرود آی