قصاید در دیوان اشعار خیالی بخارایی

1 ای زده کوس شهنشاهی بر ایوان قدم هر دو عالم بر صفات هستیِ ذاتت علم

2 عاجز از درک کمالت عقل اصحاب خرد قاصر از ذیل جلالت دست ارباب همم

3 از شراب رحمتت هر جرعه یی آب حیات وز خرابات هوایت هر سفالی جام جم

4 انس و جان از جام شوقت سر به سرمست الست بحر و کان از فیض جودت غرق دریای نعم

1 ای حرم عزّتت ملکت بی منتها نقش دو عالم زده بر علم کبریا

2 از سپهت رومی صبح ملمّع لباس وز حشمت زنگی شام مرصّع وطا

3 آینهٔ صنع تو مهر به دست صباح مشعلهٔ مهر تو ماه به فرق مسا

4 عالم قدر تو را مجمره سوز آفتاب گلشن لطف تو را مروحه گردان صبا

1 دوش از آب چشم خود در موج خون بودم شنا من چنین در خون و مردم بی خبر زین ماجرا

2 مردم چشم از سرشکم غرقهٔ دریای خون شمع عمر از آهِ سردم بر ره باد فنا

3 گه ز سوز دل چو شمعم می دوید آتش به سر گه چو صبح از دود چرخم بود تیغی در قفا

4 پای در گل بودم از سیلاب اشک و منتظر تا چو سرو آخر چه آید بر سر من از هوا

1 در این سراچهٔ فانی که منزل خطر است به عیش کوش که دوران عمر در گذر است

2 بر آر پیش ز مستی سر از شراب غرور چرا که حاصل کار خمار دردسر است

3 اگر چه جرعهٔ جام جهان فرح بخش است منوش و نیک حذر کن که نیش بر اثر است

4 کسی که نیست به بوی شرابِ شوق مدام ز خویش بی خبر، از کار خویش بی خبر است