هرچند از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 1
1. هرچند که رنگ و روی زیباست مرا،
چون لاله رخ و چو سَرْو بالاست مرا،
آورد از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 2
1. آورد به اِضطرارم اوّل به وجود،
جز حیرتم از حیات چیزی نفزود،
از از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 3
1. از آمدنم نبود گردون را سود،
وز رفتن من جاه و جلالش نفزود؛
ای از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 4
1. ای دل تو به ادراکِ معمّا نرسی،
در نکتهٔ زیرکانِ دانا نرسی؛
دل از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 5
1. دل سِرِّ حیات اگر کَماهی دانست،
در مرگ هم اسرار الهی دانست؛
* از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 6
1. * تا چند زنم به روی دریاها خشت،
بیزار شدم ز بت‌پرستان و کُنِشْت؛
اسرار از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 7
1. اسرار اَزَل را نه تو دانی و نه من،
وین حرفِ معمّا نه تو خوانی و نه من؛
این از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 8
1. این بحرِ وجود آمده بیرون ز نهفت،
کس نیست که این گوهرِ تحقیق بِسُفْت؛
اَجرام از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 9
1. اَجرام که ساکنان این ایوان‌اند،
اسبابِ تَرَدُّدِ خردمندان‌اند،
دوری از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 10
1. دوری که در [او] آمدن و رفتنِ ماست،
او را نه نهایت، نه بدایت پیداست،
دارنده از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 11
1. دارنده چو ترکیبِ طِبایع آراست،
از بهرِ چه اوفْکَنْدَش اندر کم‌وکاست؟
آنان از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 12
1. آنان که محیطِ فضل و آداب شدند،
در جمعِ کمال شمعِ اَصحاب شدند،