شیخی از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 13
1. شیخی به زنی فاحشه گفتا: مستی.
هر لحظه به دام دگری پابستی؛
* از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 14
1. * گویند که دوزخی بُوَد عاشق و مست،
قولی است خلاف، دل در آن نتوان بست،
گویند: از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 15
1. گویند: بهشت و حورعین خواهد‌بود،
و آن‌جا می ناب و اَنْگَبین خواهد‌بود؛
* از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 16
1. * گویند: بهشت و حور و کوثر باشد،
جوی می و شیر و شهد و شکّر باشد؛
* از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 17
1. * گویند بهشتِ عَدْن با حور خوش است،
من می‌گویم که: آب انگور خوش است
کس از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 18
1. کس خُلْد و جَحیم را ندیده‌است ای دل،
گویی که از آن جهان رسیده‌است ای دل؟
* از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 19
1. * من هیچ ندانم که مرا آن‌که سرشت،
از اهل بهشت کرد، یا دوزخ زشت؛
چون از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 20
1. چون نبست مقام ما درین دهر مُقیم،
پس بی می و معشوق خطایی است عظیم.
چون از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 21
1. چون آمدنم به من نَبُد روز نخست،
وین رفتنِ بی‌مراد عَزمی است درست،
چون از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 22
1. چون عمر به سر رسد، چه بغداد چه بلخ،
پیمانه چو پر شود، چه شیرین و چه تلخ؛
* از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 23
1. * جُز راهِ قَلَندرانِ میخانه مپوی،
جز باده و جز سِماع و جز یار مجوی؛
* از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 24
1. * ساقی غمِ من بلند‌آوازه شده‌است،
سرمستیِ من برون ز اندازه شده‌است؛