از از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 1
1. از تن چو برفت جان پاک من و تو،
خشتی دو نهند بر مَغاکِ من و تو؛
...
* از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 2
1. * هر ذره که بر روی زمینی بوده‌است،
خورشید‌رُخی، زُهره‌جَبینی بوده‌است،
...
ای از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 3
1. ای پیرِ خردمند پِگَهْ‌تر برخیز،
وان کودکِ خاک‌بیز را بنگر تیز،
...
بنگر از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 4
1. بنگر ز صبا دامن گل چاک شده،
بلبل ز جمال گُل طَرَبناک شده؛
...
ابر از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 5
1. ابر آمد و زار بر سرِ سبزه گریست،
بی بادهٔ گُلرنگ نمی‌شاید زیست؛
...
چون از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 6
1. چون ابر به نوروز رخِ لاله بشست،
بر خیز و به جامِ باده کن عزمِ درست،
...
هر از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 7
1. هر سبزه که بر کنار جویی رُسته‌است،
گویی ز لبِ فرشته‌خویی رسته‌است؛
...
می از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 8
1. می خور که فلک بهر هلاک من و تو،
قصدی دارد به جانِ پاک من و تو؛
...
دیدم از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 9
1. دیدم به سرِ عمارتی مردی فرد،
کاو گِل به لگد می‌زد و خوارش می‌کرد،
...
بردار از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 10
1. بردار پیاله و سبو ای دل‌جو،
برگَرْد به گِردِ سبزه‌زار و لبِ جو؛
...
بر از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 11
1. بر سنگ زدم دوش سبوی کاشی،
سرمست بدم چو کردم این اوباشی؛
...
زان از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 12
1. زان کوزهٔ میْ که نیست در وی ضرری،
پُر کن قَدَحی بخور، به من دِهْ دگری،
...